Welkom bij mijn blog! Hier plaats ik regelmatig autobiografische verhalen over gitaren en gitaarspelen. De verhalen geven een tijdsbeeld vanaf de jaren 70.
De eerste.
"Mijn eerste gitaar was een derde. Hij bestond slechts uit het bovenblad en de hals. Geen klankkast en geen snaren. Eigenlijk alleen de contouren van een echte gitaar. Luchtgitaristen hadden helemaal niets, ik had tenminste nog iets om vast te houden. Mijn vingers gleden over de snaarloze hals alsof ik virtuoos speelde. De muziek kwam eerst uit een transistorradiootje dat ik na veel gepiel afstemde op Radio Luxemburg. Die zender zond muziek uit die je alleen daar kon beluisteren. Op mijn kamer speelde ik in mijn eentje geluidloos mee met de muziek.
Hoe ik aan die gitaar kwam, weet ik niet meer. Opeens was hij er, misschien ergens gevonden bij het grofvuil dat een keer per maand aan de straat werd gezet. Misschien wel door ome Henk uit Rotterdam die, voordat de gemiddelde Rotterdammer wakker was, van alles vond als hij op de brommer terugreed van zijn nachtelijk werk als bioscoopmedewerker bij Luxor. Vreemd dat ik me niet meer kan herinneren hoe een zo bepalend voorwerp mijn leven inkwam.
Wijzelf woonden al niet meer in Rotterdam. Toen ik twaalf was, verhuisden we naar Veghel. Pa kon daar werk vinden en een echt huis huren. We kwamen veel op visite bij ome Henk en tante Nel. Ome Henk had een eigen kamertje vol met dingen die hij meegenomen had die bij het ‘oud vuil’ stonden Het was verbazingwekkend wat mensen gewoon weglazerden. Van ome Henk of niet: in mijn eigen kamertje in het nieuwe huis in Veghel, waande ik me gitarist van bands van wie ik soms niet eens de namen kende en speelde ik onhoorbaar mee op mijn bovenblad-en-hals.
Het bovenblad was licht gebold en had twee f-gaten en een enorme barst in het midden. De kop had geen stemmechanieken meer. Het merk kan ik me niet meer herinneren, als er al een merkaanduiding op de kop stond. Het model was dat van een jazzgitaar, begreep ik later. De kleur was lichtbruin, in het midden neigend naar vuilgeel. Een soort sunburst, maar dan niet zo mooi als op de Fenders uit die tijd. Ik weet niet alleen hoe de gitaar in mijn leven kwam, ik kan me ook niet meer herinneren wat er daarna mee gebeurd is. Is hij weggegooid? Weggegeven? Weggeraakt? Hij kwam en ging, maar liet wel de fascinatie en liefde voor de gitaar en gitaarspelen na."
Klik hieronder op de mogelijkheden die Picobello-Gt biedt:
Comentários